حسین (علیه السلام) مرا شیعه کرد - دانلود نرم افزار

دانلود نرم افزار - آموزش نرم افزار

بین حماسه غمبار عاشورا و تداوم حیات شیعه، رابطه‏اى عمیق و دوسویه وجود دارد. شهادت مظلومانه امام حسین علیه‏السلام و هفتاد و دو تن از یاران بزرگوار او در فاجعه کربلا، علاوه بر آثار بزرگ و حیاتى که براى جامعه اسلامى و انسانى به بار آورد، این نتیجه مهم را نیز در پى داشت که اهل‏بیت علیهم‏السلام را به عنوان نمونه‏هاى کامل پیشوایى امت به همگان معرفى نمود و نشان داد که تنها مکتب و دیدگاهى درست و بر حق و قابل دفاع است که بر اساس پیروى از آن خاندان شکل بگیرد و در همان مسیرى که آنان مشخص کرده‏اند، حرکت کند (یعنى مکتب عظیم و ریشه‏دار شیعه که تجلى‏گاه اسلام حقیقى است.)

از سوى دیگر، شیعیان نیز، در طول تاریخ پس از واقعه عاشورا، از سر شوق و شناختى که در وجودشان نسبت به سالار شهیدان علیه‏السلام ریشه دوانیده بود، با برپا کردن مراسم سوگوارى و به راه انداختن دسته‏هاى عزادارى، سینه‏زنى و تشکیل جلسات روضه و یاد کرد سیدالشهداءعلیه‏السلام، یکى از اساسى‏ترین رموز جاودانگى قیام حسینى و فرهنگ سترگ و سازنده عاشورا را رقم زدند. ایشان همواره در حفظ و تداوم این حرکت مقدس کوشیده‏اند و به سخنان بیهوده و... شبهه‏هاى تار عنکبوتى‏اى که گاه‏گاه از سوى عده‏اى نادان یا مغرض مطرح مى‏شود، توجه نکرده‏اند و دشمنى کردن دشمنان اسلام و اهل‏بی تعلیه‏السلام با آنان، حتى اندکى از عشق و علاقه‏شان به آن امام شهید و آرمان‏هاى الهى او نکاسته است.

آرى، حسین علیه‏السلام مرا شیعه گردانید؛ آن گاه که یاد کرد عظیم او را در سوگوارى‏ها و مراسم عزا و ماتم مشاهده کردم و به حقیقت حال او و معاندانش در حادثه کربلا، آگاه گردیدم. شیعه شدم با خون‏هاى تازه شهیدان کربلا که بر ریگ‏هاى بیابان طف جارى بود و با ضجه بچه‏ها و شیون زنان.

اکنون از برکت همین عزادارى‏ها و جلسات یاد کرد قیام جاودانه امام حسین علیه‏السلام و اهداف والاى اوست که صفوف شیعیان در برابر دشمنانشان مستحکم‏تر از پیش شده و مخالفان اهل‏بی تعلیهم‏السلام به تأثیرپذیرى از این برنامه‏هاى مقدس، به حقانیت و ولایت خاندان پیامبر صلى‏الله‏علیه‏وآله پى مى‏برند و بدان اعتراف مى‏کنند و مستبصر مى‏گردند.

در این جا، براى توجه دادن بیشتر شما خواننده محترم، به اهمیت مسئله سوگوارى بر امام حسین علیه‏السلام و پیوند آن با گسترش روزافزون تشیع در دنیاى دیروز و امروز، دو نمونه عینى را، به نقل از کتاب «دورالمنبر الحسینى فى التوعیه الاسلامیه1 (نقش منبر امام حسین علیه‏السلام در بیدارگرى اسلام)» ذکر مى‏کنیم. مؤلف مى‏نویسد:

1. شیخ زهیر حسّون براى من چنین نقل کرد: «روزى از کتابخانه واتیکان دیدن مى‏کردم. در قسمت ویژه کتاب‏هاى اسلامى، چشمم به بیش از هزار کتاب خطى و چاپى درباره امام حسین علیه‏السلام افتاد.

با تعجب، از مدیر کتابخانه علت را پرسیدم و او گفت: علماى واتیکان دیدند که تشیع در سال‏هاى اخیر رو به گسترش نهاده، روز به روز بر تعداد کسانى که در دنیا به مکتب اهل‏بیت مى‏گروند، افزوده مى‏شود و به این نتیجه رسیدند که علت این امر، مظلومیت امام حسین علیه‏السلام است که شیعه آن را در مجالس سوگوارى و ماتم و با به راه انداختن دسته‏هاى سینه‏زنى، زنده نگاه مى‏دارد؛ پس عده‏اى از سوى واتیکان مأمور شدند که در دنیاى اسلام بگردند و هر کتاب خطى و چاپى درباره امام حسین علیه‏السلام را گردآورى کنند و به واتیکان منتقل نمایند، تا ایشان نیز با استفاده از روش شیعیان در یاد کرد شهادت مظلومانه امام حسین علیه‏السلام، به بیان مظلومیت حضرت مسیح ـ که به باور آنها بردار شد و مظلومانه کشته گردید ـ بپردازند و از این طریق، آیین مسیحیت را گسترش دهند.»

2. استاد ادریس الحسینى، در کتاب خود «لقد شیعنى الحسین (بى شک حسین مرا شیعه گردانید)» مى‏گوید: یک روز، یکى از نزدیکانم از من پرسید: چه باعث شد که تشیع را انتخاب کنى؟ گفتم: آن کس، جدم حسین علیه‏السلام بود و ضایعه ناگوار شهادتش در روز عاشورا. گفت: چگونه؟ گفتم: هر گاه به یاد صحنه‏هاى دردناک آن روز مى‏افتم، نمى‏توانم آن اعمال فجیع را نتیجه اندیشه‏هاى سالم و هدایت یافته بدانم و خون‏هاى پاک اهل‏بیت علیه‏السلام را که بر ریگ‏هاى بیابان کربلا روان گردید، همچون جریان آب‏هاى معمولى بپندارم. آن خون، خون بهترین و شریف‏ترین کسى بود که پیامبر صلى‏الله‏علیه ‏وآله بارها درباره‏اش به مردم سفارش کرده بود... و چنین کسى نمى‏توانست بر باطل باشد و کشندگان او بر حق؛ زیرا قاتلان امام حسین علیه‏السلام خود مى‏دانستند که او بر امیرشان یزید به مراتب فضیلت دارد و بزرگ دنیاى عرب و اسلام است؛ اما چون به مال و ارزش دنیا که یزید وعده‏شان داده بود، طمع کرده بودند، به کشتن فرزندزاده پیامبر صلى‏الله‏علیه‏وآله تن در دادند.

شیخ زهیر حسّون براى من چنین نقل کرد: «روزى از کتابخانه واتیکان دیدن مى‏کردم. در قسمت ویژه کتاب‏هاى اسلامى، چشمم به بیش از هزار کتاب خطى و چاپى درباره امام حسین علیه‏السلام افتاد.»

کربلا ورودگاه من به تاریخ است و به حقیقت و به اسلام. حال چگونه مى‏توانم همچون عارفى رقیق‏القلب و شاعرى نازک خیال، مجذوب آن نگردم و بدان گرایش نیابم!

پى‏نوشت:

1. این کتاب، رساله دکتراى مؤلفش، خطیب محترم، دکتر شیخ محمد باقر مقدسى، از «دانشگاه جهانى علوم اسلامى لندن» است. وى توانست در تاریخ 25/5/2000م. از رساله خود، به عنوان اولین بحث علمى و دانشگاهى درباره «منبر امام حسین‏علیه‏السلام» دفاع کند و به اخذ مدرک دکترا در علوم اسلامى نایل گردد.