فیلم Body of Lies که گلشیفته فراهانی توش نقش بازی میکنه از هفته پیش در سینماهای امریکا اکران شده، تبلیغات زیاد این فیلم و حضور گلشیفته در اون باعث شد همون روزای اول برم و فیلمو ببینم، گلشیفته نقش اول بازیگر زن رو داشت هرچند چند دقیقه ای بیشتر بازی نداشت با بازیگرای خیلی معروفی چون دی کاپریو و راسل کرو بازی کرده بود و سعی کرده بود تا جایی که ممکنه از خطوط قرمزی مثل حجاب عبور نکنه تا در صورت بازگشت به ایران زندگی هنریش لطمه نبینه. گلشیفته خوب انگلیسی حرف میزد و شاید بهتر از اونی بود که ازش انتظار داشتن ولی دیگه فرصتی نداشت که بتونه حس بازیگری خودشو منتقل کنه گلشیفته دیگه اون گلشیفته ایرانی نبود و گلشیفته دیگه مادر میم مثل مادر نبود.
گلشیفته حالا خیلی معروفتر شده حالا یه بازیگر هالیوودیه که مصاحبه هاش در مجلات بزرگ سینمایی چاپ میشه حالا فرصتهای بیشتر و بهتری برای معروف تر شدن و پول دارتر شدن داره گلشیفته حالا همه اینها هست ولی دیگه خیلی چیزا نیست گلشیفته دیگه گلشیفته سینمای ایران نیست دیگه گلی ملا قلی پور نیست و گلشیفته دیگه مادر میم مثل مادر نیست که هر ایرانی با دیدنش اشک بریزه.
گلشیفته گفته حالا میخواد اینجا بمونه هرچند که عاشق ایرانه. امروز اتفاقی توی اینترنت به نامه ای برخوردم تخت عنوان << نامه یک مادر به گلشیفته فراهانی >> . قشنگ بود گفتم شما هم بخونین:
جزیـــــره اســـــرار آمیــــــز دانــش