در طول مدت فعالیت دینی و تبلیغی آیت الله بروجردی، ایشان بارها مورد تهمت های اخلاقی و حیثیتی قرار گرفت تا آنجا که حتی در یکی از برنامه های سخنرانی، آشکارا بیان داشت که او را به راه اندازی حرمسرا متهم کرده اند. همچنین ایشان پیش از فاجعه 16 مهر 85 در یکی مصاحبه ها با انتقاد شدید نسبت به اعمال منافی عفت در زندان بیان می دارد که آنچه با او شده است در رژیم گذشته با پدرش در زندان نشده است.
پس از فاجعه هولناک 16 مهر و دستگیری آیت الله بروجردی که علی رغم نیاز فوری به مراقبت های پزشکی، تا امروز ایشان همچنان در زندان بسر می برد اما بروز اخباری مبنی بر فیلمی غیر اخلاقی از ایشان در زندان، گویای این واقعیت است که ظاهراً سردار زارعی ها، در زندان اوین هم مشغول به فعالیت هستند!
نیک روشن است که آن تهمت ها و شایعه سازی های غیر انسانی و غیر اخلاقی نهادهای اطلاعاتی بر علیه آیت الله بروجردی در دوران فعالیتش اگر نتجیه داشت، دولت اسلامی را در نیمه رمضان وادار نمی کرد که با تجهیزات نظامی در کوچه سرو! و یک محل مسکونی بر علیه شیعیان مملکت خودش، دست به جنایت بزند.
شکنجه های شدید روحی و مرگ تدریجی برای زندانیان سیاسی
نمی شود انکار کرد که در زندانهای غرب شکنجه نیست و نمی شود باور کرد که مدعیان دفاع از حقوق بشر در دولتهای غربی، واقعاً حقوق بشر را رعایت می کنند. اما مقایسه ساده همین دولتها با دولت و حکومت جمهوری اسلامی که ادعای اسلامیت و تشیع علوی دارد، بسیار خیره کننده و دردآور است.
برخورد حکومت ایران با زندانیان و علی الخصوص زندانیان سیاسی در سالهای اخیر و اعمال شکنجه های سنگین جسمی و روحی که قلم از بیان آن شرم دارد، نشانه ی چیست؟
واقیعت آنست که اعمال شکنجه های روحی و تخریب بنیانهای شخصیتی و هویتی زندانیان، بسی هولناکتر و غیر انسانی تر از ضربات کابل و مشت و لگد است. چه بسا کارآیی و کارکرد بهتری هم دارد. زیرا زندانیان سیاسی را اندیشمندان و فعالان اجتماعی تشکیل می دهند و نمیتوان آثار ضرب و شتم را در بدن آنها به حساب لاابالیگری هایی گذاشت که اشرار، در زندان مرتکب می شوند. اما در عوض تخریب روحیه و شخصیت زندانیان، می تواند از ایشان فردی روانی و بیمار بسازد و جامعه را نسبت به این افراد ناامید کند.
حقیقت دیگر آنکه دولت جمهوری اسلامی بر خلاف گذشته برای اعدام زندانیان سیاسی با مشکلات بسیار جدی در سطح بین المللی و افکار عمومی مواجه است. بنابراین با بیمار کردن و مرگ تدریجی این زندانیان در داخل زندان، پروژه حذف فیزیکی آنها را دنبال می کند. صرف نظر از اینکه برای حذف زندانیان گمنام، راهش کوتاهتر است.