سلام
امیدوارم که حالتون خوب باشه خیلی وقته که میخوام این پست رو بنویسم ولی............
خوب بگذریم شروع کنیم :
چون همتون از انگلیسی صحبت کردن و تحصیل در یک کشور خارجی استرس دارین پس من در مورد روزهای اول ورودم به هندوستان میخوام بگم فکر کنم با شنیدن خاطرات روزهای اول من تا یه حدی استرستون کمتر بشه.
من روزی که تصمیم گرفتم بیام اینجا اصلا زبان انگلیسی بلد نبودم ، حتی برای پرسیدن یک آدرس هم مشکل داشتم. اولین روز که رفتم فرودگاه مهرآباد خیلی استرس داشتم و دلیلشم این بود که زبانم خیلی ضعیف بود یک کتاب انگلیسی در سفر هم خریدم با خودم آوردم ، ولی تو فرودگاه همش به این فکر میکردم که وقتی رسیدم هندکجا برم چطوری حرف بزنم و خیلی فکرهای دیگه، چند ساعت قبل از پرواز نشستم چند تا سوال رو که ممکن بود اینجا برام پیش بیاد رو تو یک برگه از کتاب انگلیسی در سفر نوشتم ، تقریبا یک صفحه ای شد ، یعنی هم به فارسی نوشتم و هم به انگلیسی ، البته همشو از روی کتاب نوشتم
.شانس خوبی هم که داشتم تو هواپیما یک هندی کنارم نشسته بود همه چیزهایی رو که نوشته بودم ازش پرسیدم ولی همش از روی کتاب باهاش حرف میزدم اونم چون فهمیده بود که من انگلیسیم خیلی ضعیفه از کلمات خیلی ساده که تو کتابهای دبیرستان و دانشگاه خونده بودم استفاده میکرد و بعضی از جاها رو با اشاره بهم میفهموند، هم راهنماییم کرد هم اینکه یه کم انگلیسی باهام کار کرد ، خیلی خیلی استرسم کم شده بود .
وقتی هم رسیدم اینجا ( اومده بودم شهر پونا) چند روز اول خیلی برام سخت بود روزهای اول که میرفتم سر کلاس هر چی استاد میگفت اصلا متوجه نمیشدم دیگه خسته شده بودم ، چند بار زد به سرم که برگردم ایران ، ولی دیدم که هر روز زبانم داره بهتر میشه و امیدوارتر میشدم تا دیگه از برگشتن منصرف شدم .
شاید تا دو هفته اول وقتی میخواستم برم خرید اول اسم اجناس و حرفهایی رو که باید تو فروشگاه بگم رو شب فبلش از دیکشنری پیدا میکرد و فردا از روی همون نوشته ها با فروشنده صحبت میکردم دیگه کم کم عادت کردم و همه چیز برام عادی شد ولی بازم وقتی میرفتم تو خیابون کتاب انگلیسی در سفر رو با خودم میبردم و یک دیکشنری هم تو مبایلم داشتم که خیلی ازش استفاده میکردم یه چند هفته ای که گذشت دیگه از کاغذ و نوشته و کتاب انگلیسی در سفر استفاده نمیکرم چون تقریبا همه کلماتی که تو کوچه و بازار استفاده میکرم برام تکراری شده بودن و هر روز ازشون استفاده میکردم .
برا کلاسهای دانشگاه هم تقریبا یک سری از لغات رو از درسی که استاد قرار بود فردا تدریس کنه شب قبلش از دیکشنری پیدا میکردم و روز سر کلاس تقریبا میفهمیدم که استاد داره چی میگه ، و در حال حاضر هم خیلی راضی ام .
با همین زبان ضعیفی که داشتم اون 4 ماهی رو که تو پونا بودم تونستم برا 8 نفر از هموطنانمون در مقطع دکترا ، 11 نفر در مقطع لیسانس و 5 نفر هم در مقطع فوق لیسانس پذیرش تحصیلی بگیرم .
خوب دوستان این خاطرات خودم رو در مورد زبان انگلیسی براتون گفتم که استرستون کمتر بشه و اصلا نگران نباشید .
حالا میخوام در مورد زبان انگلیسی و زبان انگلیسی مردم هند و لهجشون و کلاسهای زبان براتون بگم:
زبان انگلیسی در کشور هندوستان به دو قسمت تقسیم میشه:
1- قسمت اول مکالمات روز مره انگلیسی که موقع خرید کردن و رفتن به کوچه و بازار و حرف زدن با مردمه ، که این بخش از زبان خیلی آسونه و ترجیح میدم که این قسمت از زبان رو در ایران یاد بگیرین تا روزهای اول ورودتون به هندوستان دچار مشکل نشین.
اینم بگم که مردم کوچه و بازار اینجا انگلیسیشون تقریبا ضعیفه و یکسری از لغات رو نمیدونن و خیلی خلاصه شده حرف میزنن و بیشتر از لغات ساده استفاده میکنن که فکر کنم اگه یک کتاب انگلیسی در سفر رو از همین الان بذارین جلوتون و شروع به خوندن کنید و اصطلاحات و لغاتشو حفظ کنید برای زندگی در هندوستان هیچ مشکلی براتون پیش نمیاد.
اصلا فکر نکنید وقتی میرین تو خیابون و یک کلمه رو که بلد نیستین خجالت بکشین و یا اینکه فکر کنید که هندی ها بهتون میخندند که انگلیسی بلد نیستین ، اصلا این طوری نیست مردم اینجا خیلی مهربون و مهمان نوازند و از طرفی هم انگلیسیشون ضعیفه و متوجه اشتباهات شما نمیشن.
2- بخش بعدی زبان مربوط به درس و دانشگاه میشه که یه کم پیشرفته تره. همه استاتید و دانشجوهای هندی خیلی خوب انگلیسی حرف میزنن ،چون دانشجوهاشون از کلاس اول ابتدایی به زبان انگلیسی درس خوندند و استید هم اکثرا تحصیلکرده دانشگاه های اروپایی هستند .
روز ها و هفته های اول که میرین سر کلاس اصلا حرفهای استاد رو متوجه نمیشین چون هم لهجشون برا ما سخته و هم از یک لغاتی استفاده میکنن که شاید اکثر ما اونا رو نخوندیم.
وقتی استاد یک درس میده شب باید یبای خونه و لغات درس رو که شاید هر صفحه 10تا لغت داره رو از روی دیکشنری پیدا کنید و حفظ کنید ، اون موقع دیگه میفهمی که استاد سر کلاس چی گفته شاید برای خوندن هر درس و یا هر صفحه باید چند صد بار بری سراغ دیکشنری (من یه دیکشنری دارم از بس روزهای اول باز و بستش کردم دیگه ورق ورق شده
).
دیگه یواش یواش که عادت کردین خیلی درس خوندن براتون شیرین میشه ، از این به بعد میائین لغات درس جدید رو که هنوز استاد تدریس نکرده قبل از کلاس در میارین و حفظ میکنید بعد که میرین سر کلاس 80 درصد صحبتهای استاد رو درک میکنید چون بیشتر از لغاتی استفاده میکنه که شما قبل از کلاس اونا رو حفظ کردین .
بعد از یک مدتی همه چی براتون عادی میشه و دیگه کلاسها میشه مثل کلاسهای درس ایران و خیلی خیلی لذت میبرین .
پس اون دوستانی که اصلا انگلیسی بلد نیستند فکر نکنید که دیگه نمیتونید بیایید اینجا . چرا میتونید البته به شرطی که پشت کار داشته باشید و فقط سختی کار همون ماه های اوله ، اصلا نگران نباشید دوستانی هم که تو ایران از کلاسهای زبان استفاده کردند که چه بهتر اینجا دیگه خیلی مشکلاتتون کمتره.پس از همین الان شروع به خوندن و حفظ کردن لغت کنید چون هر چی بیشتر لغت بلد باشین خیلی راحتتر و بهتر صحبت میکنید.
حالا که دیگه میدونید چطوری اینجا درس بخونید و با مشکل زبان کنار بیایین در مورد کلاسهای زبان اینجا هم براتون میگم :
کلاسهای زبان در شهر حیدرآباد فعلا در دانشگاه عثمانی و زیر نظر خود دانشگاه برگذار میشه و در یکی دو سال آینده هم دانشگاه جواهر میخواد کلاس بذاره چون فعلا تعداد دانشجویان خارجی در این دانشگاه کمه . پس این کلاسهای زبان رو که میگم فقط در دانشگاه عثمانی هستن.
هر سال دو دوره 6 ماهه کلاس زبان در دانشگاه عثمانی برگذار میشه که شرایطش به این صورته:
دوره اول :
شروع ثبت نام :مردادماه
شروع کلاسها :آبان ماه
دوره دوم :
شروع ثبت نام :اردیبهشت ماه
شروع کلاسها:خردادماه
مدارک مورد نیاز برای ثبت نام :
1- کپی از صفحه اول پاسپورت و صفحه اعتبار
2- کپی ترجمه شده آخرین مدرک تحصیلی که در دادگستری ایران و سفارت هند در ایران تایید شده باشد
3- کپی ترجمه شده ریزنمرات آخرین مدرک تحصیلی که در دادگستری ایران و سفارت هند در ایران تایید شده باشد
4- یک قطعه عکس 3*4
نکته : دوستانی که مدرک تحصیلیشون لیسانس و فوق لیسانس میباشد و مدرکشون از طرف دانشگاه آماده نشده میتونن با مدرک دیپلم پذیرش بگیرن.
شهریه :
شهریه هر دو دوره 250هزارتومن و برای ثبت نام هم 150 هزارتومن ازتون میگیرند که جمعا میشه 400 هزارتومن برای هر دوره.
اگه بخواهین همین کلاس رو در ایران بگیرین باید حدود یک میلین پول خرج کنید.یکی از بهتیرین مزایای این کلاسها اینه که همه دانشجوهایی که در این کلاسها شرکت میکنند خارجی هستن (چین ،بحرین ، تایلند ، کره ، عربستان ،سودان و........) و دانشجوی هندی تو این کلاسها نیست .و در یک محیط کاملا انگلیسی قرار میگیرین.
من بهتون توصیه میکنم که اولا زبانتون رو تو ایران بخونید و قبل از کلاسهاتون حتما یکی از این دوره ها رو به عنوان تکمیل زبانتون بیایین اینجا و یک مزیت خیلی خیلی خوب این کلاسها اینه که در حین دوره شما میتونید کتابهای رشته ای رو که میخواهید ادامه تحصیل بدین همین جا بگیرین و لغاتشو حفظ کنید تا وقتی میرین سر کلاس دانشگاه مشکلاتتون خیلی خیلی کمتر میشه و از طرفی هم سر همین کلاسهای زبان با لهجه اساتید آشنا میشین و بازم سر کلاس دانشگاه با لهجه اساتید دانشگاه دیگه مشکلی ندارین.
ویزای این دوره ها :
با نامه پذیرشی که برا این کلاسها میگیرید یک ویزای دانشجویی( student visa ) بهتون میدن و 6 ماه هم اعتبار داره که وقتی اومدین اینجا در حین کلاسهای زبان میتونید از دانشگاه برای ادامه تحصیل پذیرش بگیرین و با همون نامه پذیرشی که از دانشگاه گرفتین میرین اداره پلیس و ویزاتون رو به مدت یک سال تمدید میکنن و دیگه نیازی نیست که برای تمدید ویزا برگردین ایران.
بعضی از شما فکر میکنید که اگه برای کلاس زبان بریم دانشگاه عثمانی باید حتما تو همین دانشگاه درس بخونیم ، اصلا این طور نیست شما بعد از اتمام دوره زبان میتونید در هر کدوم از دانشگاه ها و شهر های هندوستان که دوست دارین برای گرفتن پذیرش اقدام کنید.البته ناگفته نماند که دانشگاه عثمانی یکی از دانشگاه های مادر و یکی از بهترین دانشگاه ها در شهر حیدرآباد میباشد که دارای امتیازA میباشد و همه مدارک آن در ایران و کل دنیا معتبر میباشد.
به امید دیدار همتون در کلاسهای زبان شهر حیدرآباد
محمد
جزیـــــره اســـــرار آمیــــــز دانــش