بمب افکن های آمریکایی، دهها نفر زن و مرد غیر نظامی را که در جریان یک محفل مذهبی در شهرک اسفزار(شیندند) ولایت هرات گردهم آمده بودند با فروریختن بمب های شان به خاک و خون کشیدند.
گفته می شود که تعداد کشته شدگان این حادثه در حدود یکصد نفر بوده است.
مطابق معمول، تحلیلگران عدم هماهنگی بین نیروهای خارجی و ارتش افغانستان و نیز اطلاعات نادرست را دلیل چنین اشتباهات نابخشودنی می دانند، اما تکرار همیشگی این اشتباهات باعث افزایش تلفات غیر نظامیان و عصبانیت مردم افغانستان شده است.
اکنون برخلاف سالهای اول حضور خارجیان در افغانستان، اکثر مردم این کشور، سربازان خارجی و آمریکایی را به عنوان نیروهای اشغالگر می دانند. این نیروها نه تنها نتوانسته اند تا امنیت در افغانستان را تأمین کنند بلکه خود به عنوان بخشی از عوامل نا امنی ها در افغانستان در آمده اند. آنان از یک طرف با ارتکاب جنایات بر علیه مردم ملکی، بسیاری از مردم و جوانان مناطق جنگ زده را به سمت عضویت در طالبان راهنمایی کرده اند و از طرفی اهمیت چندانی به تقویت ارتش و ارگانهای امنیتی افغانستان نداده اند و نیز در موارد زیادی، سیاستهای دو پهلو در قبال طالبان، گرفته اند. حرکت های ضد خارجی و ضد آمریکایی در سراسر مناطق جنگ زده آغاز شده و اوج گرفته است و یقیناً در صورت تداوم اشتباهات مضحک آمریکایی ها، آنان با مشکلات و چالش های غیر قابل پیشبینی مواجه خواهند شد.
جنایت نظامیان آمریکایی در قتل مردم کابل در حادثه هشتم جوزای سال 1385 که باعث شورش عمومی گشت، حادثه سال قبل در ننگرهار که طی آن، سربازان آمریکایی عابران غیر نظامی را به رگبار گلوله بستند، بمباران اشتباهی روستایی در نورستان، بمباران اشتباهی روستای عزیزآباد شهرک شیندند و دهها مورد اشتباهات خورد و بزرگ دیگر، از جانب نیروهای خارجی و خصوصاً آمریکایی ها رخ داده است که به هیچ عنوان قابل چشم پوشی نمی باشند.
مقامات آمریکایی، بسیار بی پروا و گستاخانه از کنار این حوادث، بابی تفاوتی گذشته اند،جان و مال مردم افغانستان برای آنان هیچ ارزش و اهمیتی نداشته است و دولت افغانستان نیز همچو مزدوری سر به زیر با آمریکایی ها برخورد کرده است. دولت افغانستان هیچگاه یارای مؤاخذه و بازخواست از جنایتکاران آمریکایی را نداشته است. حکومت آقای کرزی که، آخرین ماههای حیات خویش را سپری می کند می باید برای یکبار هم که شده، جسارتی به خرج دهد و به مردم افغانستان ثابت نماید که چیزی فراتر از یک مأمور صرف است. برای کشوری مانند افغانستان که مردم آن به بیگانه ستیزی، شهره اند، زیبنده نیست که یک سرباز اجنبی مرتکب جنایت شود و بعد با آرامش خاطر پس از جنایت به گشت و گذار و تداوم وظیفه بپردازد.
مرتکبین جنایت از هر کشور، جنس و قماشی که باشند باید مورد محاکمه و مجازات قرار گیرند و پارلمان افغانستان می باید در این زمینه، دست به کار شود و بر علاوه، فیصله نامه ای به عنوان قانونمندی حضور نیروهای خارجی در افغانستان، قانونی را به تصویب برسانند که برمبنای آن سربازان خارجی که مرتکب جنایاتی می شوند از طرف محاکم افغانستانی و یا محاکم خارجی، مورد بازپرس قرار بگیرند. این عمل نمی باید فرمالیته و ظاهری و یادر خفی صورت پذیرد بلکه باید بصورت علنی و ازطریق رسانه هاجریان محاکمه و صدور حکم به آگاهی و استماع مردم افغانستان برسد. حکومت افغانستان با پشتوانه مصوبه پارلمان می تواند از زیر یوغ اجانب به درآید و در راستای قانونمندی حضور خارجی ها و نیز محاکمه جنایتکاران جنگی اقدام نماید.·
جزیـــــره اســـــرار آمیــــــز دانــش