این یه اصل کلیه به نظر من!!!! اکثرا آدمها، مردم اطراف خودشون رو همون جوری که دل و ذهنشون هست، می بینن!! نمی شه توی چنین اجتماعی زیاد هم خوشبین بود به همه. اما می شه اول با احتیاط اعتماد کرد. حداقل می شه از اول فکر خوب بکنیم. لازم نیست کاری بکنیم. همین که فکرمون زیبا و پاک باشه به نظرم کافیه.
هر کسی که دل پاکی داره، دیگران رو هم می تونه خوب ببینه. می تونه اعتماد کنه و به دیگران تهمت دروغ گویی و ریاکاری نمی زنه، مگر اینکه بهش واقعا ثابت بشه. اما بعضی ها هستن که تو همون برخورد اول، بی اعتماد هستن!! انگار تو وجود خودشون چیزی هست که نمی ذاره به بقیه اعتماد کنن. چرا؟؟؟ بابا ما همه آدمیم! همه فطرت ها پاکه. ذات همه ی آدمها از آدم و حواست. خب بعضی ها با آلودگی های این دنیا اسیر می شن و بعضی ها اجازه نمی دن که دامنگیر خاک بشن. اما مطلب اصلی ام اینه که از اول بیاییم خوشبین باشیم. اما با دقت! بی جهت اعتماد نکنیم. اما لازم هم نیست بی جهت نسبت به کسی احساس بدی داشته باشیم!!
به امید روزی که همه ی آدمای روی زمین با هم دوست باشن! اگه خودکامگی ها، غرورها، هوسبازی ها و خودخواهی ها از بین آدمها رخت بر می بست، خیلی چیزای دیگه هم مثل دروغ، تهمت، حقه بازی، بی اعتمادی و ... هم به دنبالش از بین می رفت و اون وقت چه بهشت زیبایی روی همین زمین خودمون داشتیم. اگه حتی تصور کردنش هم جرمه، من دوست دارم که مجرم باشم!!! *******************************************************************************
جزیـــــره اســـــرار آمیــــــز دانــش