برای کسانی که می خواهند اطلات زیادی درباره تاریخنگاری و جشن های ایران بدست آورند بیان می کنم که امسال سال 7030 میترای آریایی و سال 3746 زردشتی و سال 2567 شاهنشاهی است در ضمن در تاریخنگاری ایران باستان هر روز نام خاص خود را داشته که من نام روز ها را با معنی آنها در زیر می نویسم
1.اورمزد=خداوند
2.بهمن=اندیشه نیک
3.اردیبهشت=بهترین راستی
4.شهریور=نیرومندی شهریاری
5.سپندارمزد=فروتنی مهر پاک
6.خورداد=تندرستی
7.امرداد=جاودانگی
8.دی به آذر=آفریدگار
9.آذر=آتش
10.آبان=آبها
11.خور=آفتاب خورشید
12.ماه=ماه
13.تیر=ستاره تیر
14.گوش=جهان هستی
15.دی به مهر=آفریدگار
16.مهر=دوستی
17.سروش=فرمانبرداری
18.رشن=دادگری
19.فروردین=فروهر
20.ورهرام=پیروزی
21.رام=شادمانی
22.باد=باد
23.دی به دین=آفریدگار
24.دین=وجدان
25.ارد=خوشبختی
26.اشتاد=راستی
27.آسمان=آسمان
28.زامیاد=زمین
29.مانره سپند=گفتار پاک
30.انارم=روشنایی بی پایان
جالب است بدانید در آن دوران ماه 31 روزه یا 29 روزه وجود نداشته و همه ماه ها 30 روز داشته اند و به همین دلیل 5 روز در آخر سال اضافه می آمده که آنها را پنجه می نامیدند و نام آن پنج روز به ترتیب اینها بود
1.اهنود گاه
2.اشتودگاه
3.سپندمندگاه
4.وهوخشترگاه
5.وهشتواش گاه
در ضمن لازم است بدانید که در صورت اینکه نام روز و ماه یکسان می شده آن روز را جشن می گرفتند که البته جشن نوروز و سده جزو این نوع جشنها نبوده
جزیـــــره اســـــرار آمیــــــز دانــش