شکی نیست که بسیاری از احکام و تعالیم الهی اختصاص به دین اسلام ندارد بلکه مشترک بین همه ادیان است. و پیروان ادیان و مذاهب گذشته به آن اعتقاد داشته و عمل می کردند. به همین جهت می توان احکام و دستورات در اسلام را به دو دسته تقسیم نمود. قسم اوّل احکامی که تاریخی بوده و دارای زمان مشخصی از صدور می باشند و قسم دوّم احکام فرا تاریخی اند یعنی نمی توان زمانی را برای صدور آنها تعیین و مشخص نمود. و نماز یکی از آن احکام و دستوراتی است که مختص دین اسلام نیست بلکه در سایر شرایع آسمانی و ادیان الهی، این امر عبادی وجود داشته است. دلیل این ادعا هم اخبار و روایات معصومین(علیهم السلام) است و هم تاریخ ادیان. نماز در زندگی و حیات انسان مؤثر است که نه تنها در اسلام این همه به آن تأکید شده و جزء واجبات دین به حساب آمده بلکه در همه ادیان و مذاهب یکی از مهمترین عمل واجب «نماز» می باشد. و اگر« نماز» تأثیر و نقش زیادی را در شکل دهی شخصیت انسان ایفا نمی کرد قطعاً جزء واجبات در ادیان الهی و غیر الهی شمرده نمی شد و صاحبان ادیان پیروان خود را به عمل بدان تشویق نمی کردند.
جزیـــــره اســـــرار آمیــــــز دانــش