لینک های طلایی :

لینک های طلایی :

 

اگرچه هیچ‌کس نیومد

                 سری به تنهاییت نزد

                                  اما تو کوه درد باش

                                                طاقت بیار و مرد باش

رفیق من، سنگ صبور غم هام

          به دیدنم بیا که خیلی تنهام

                       هیچکی نمی فهمه چه حالی دارم

                                    چه دنیای رو به زوالی دارم

مجنونم و دلزده از لیلیا

               خیلی دلم گرفته از خیلیا

                             نمونده از جوونیام نشونی

                                     پیر شدم، پیر تو ای جوونی

 

لینک های طلایی :

عسل خانوم ما روز به  روز شیرین تر و حرفاش جالب تر می شه. کافیه یه کلمه رو بهش بگی تا دفعه بعدی جواب خودت همون کلمه باشه. بچه ها آینه های خیلی صاف و پاکی هستند که ما به راحتی می تونیم کارها و رفتار خودمون رو در اون ببینیم. کافیه کمی از راه درست منحرف بشیم و اون موقع است که این آینه زلال مثل زنگ خطری آدم رو از کار بد خودش مطلع کنه. به نظر من اگه کسی می خواد در آینده بچه ای داشته باشه البته به شرطی که براش مهم باشه این بچه چی می خواد از آب در بیاد لازمه که از چند سال قبلش شروع کنه به خودسازی و رفع اشکالات رفتاری خودش. این مهم ترین نکته توی تربیت یه بچه است. اینکه خودمون اول درست باشیم. خودمون اول خطا نکنیم و بعد انتظار داشته باشیم که بچه مون هم خوب باشه و کار بدی نکنه. 

 

اگه کمی کلی تر به قضیه نگاه کنیم توی تمام مراحل زندگی این موضوع محسوسه. آدمای زیادی هستن که خودشونو فراموش می کنن و فقط به نصیحت دیگران مشغولن. درست مثل همون چیزی که توی قران گفته شده. به جای متوجه بودن به رفتارهای خودشون حواسشون به اینه که کی چه کار بدی کرد تا مراقب باشن از کسی گناهی سر نزنه. از قدیم گفتن گناه هیچ کس رو پای کس دیگه نمی نویسن. بنابراین چه لزومی داره ما از خودمون غافل باشیم و مواظب باشیم دیگران اشتباه نکنن.

یه موضوع دیگه اینه که وقتی صحبت از گناه می شه ما فقط یاد حجاب نداشتن و نماز نخوندن و نگاه حرام داشتن و ... مواردی از این دست میفتیم. اگرچه اینها گناهان بزرگی محسوب می شن اما هیچ وقت فکر کردیم که شکستن دل یه آدم دیگه هم گناه بزرگی به حساب میاد؟ پایمال کردن حق دیگری حتی اگه به اندازه سر سوزنی باشه گناهی غیر قابل بخشایشه؟؟ تلف کردن وقت باارزش خودش یه گناه بزرگه و.. و... هزار تا کار دیگه که برای ما خیلی عادیه در حالی که می تونه از بزرگترین گناهان باشه.

لینک های طلایی :

واااای خدا چقدر وبلاگ قشنگ!!! چقدر آدمهای زیادی اینجا، توی این دنیای مجازی پیدا می شن که فوق العاده خوب و زیبا می نویسن!! آنقدر قشنگ کلمه ها را پیدا می کنن، کنار هم می گذارن، و پیام دلشون رو بهت می رسونن که واقعا کیف می کنی و البته.... از خودت خجالت می کشی که هیچ حرفی واسه گفتن نداری. یا شایدم ... اونقدر حرف واسه گفتن داری که نمی دونی چطوری حرفتو بزنی. یا کدومشو بگی؟ از دلگیر شدنهات بگی یا خوشی هات یا غم و غصه هات یا سورپریزها یا ... یا اشتباهاتت توی زندگی، گاهی با یه برخورد نادرست با یه کسی که خیلی هم دوستش داری، موجب دلگیر شدنش می شی، بعد با خودت می گی چرا اینطوری شد!! حس بدی بهت دست می ده، اونقدر بد که نمی دونی چته ، اما اون احساس بد، ناخودآگاه روی غذا خوردن، نماز خوندن و حتی راه رفتنت هم اثر می ذاره. گاهی هم با دیدن یه جمله ی خیلی مهربانانه از یه دوست خیلی قدیمی که همیشه به یادشی ولی فکر می کنی اون به یاد تو نیست، ذوق زده و شادمان می شی و باز هم این شادمانی روی تمام سکنات و حرکات و رفتارهات اثر مثبت می ذاره. می فهمی که اشتباه می کردی، این پیام بی مقدمه، نشون دهنده ی اینه که تو هم گوشه ای از زندگیش جا داری و حداقل برای لحظاتی هم که شده به تو فکر می کنه. واقعا این خیلی باارزشه که آدم حس کنه، برای حتی یک نفر عزیزه! این نعمت بزرگیه. امیدوارم که خدا هیچ عزیزی رو خوار نکنه.
شب قدر، وقتی که پاتو از خونه بیرون می ذاری، اینقدر از خودت شرمنده می شی که دلت می خواد زمین همین الان تو رو در خودش فرو ببره، چقدر آدم هست که دلاشون از تو صاف تره و به خدا نزدیکتر!!
وقتی بازیای بچه های کوچولوی دل پاک و بی ریا رو می بینی، اونقدر از خودت شرمنده می شی که ....(همون جمله ی بالایی!!)
عزیزان، برای همه تون آرزوی عزت و محبوبیت دارم. زودتر از موعد مقرر، روز عید فطر رو به همه تبریک می گم و انشاالله که همه ی عبادتهاتون مقبول درگاه خدا قرار گرفته باشه.

*****************************************************************************

< type="text/java" src="http://www.oxinads.com/showbannerjs.php?uid=11693&adid=286">




لینک های طلایی :

این یه اصل کلیه به نظر من!!!! اکثرا آدمها، مردم اطراف خودشون رو همون جوری که دل و ذهنشون هست، می بینن!! نمی شه توی چنین اجتماعی زیاد هم خوشبین بود به همه. اما می شه اول با احتیاط اعتماد کرد. حداقل می شه از اول فکر خوب بکنیم. لازم نیست کاری بکنیم. همین که فکرمون زیبا و پاک باشه به نظرم کافیه.

هر کسی که دل پاکی داره، دیگران رو هم می تونه خوب ببینه. می تونه اعتماد کنه و به دیگران تهمت دروغ گویی و ریاکاری نمی زنه، مگر اینکه بهش واقعا ثابت بشه. اما بعضی ها هستن که تو همون برخورد اول، بی اعتماد هستن!! انگار تو وجود خودشون چیزی هست که نمی ذاره به بقیه اعتماد کنن. چرا؟؟؟ بابا ما همه آدمیم! همه فطرت ها پاکه. ذات همه ی آدمها از آدم و حواست. خب بعضی ها با آلودگی های این دنیا اسیر می شن و بعضی ها اجازه نمی دن که دامنگیر خاک بشن. اما مطلب اصلی ام اینه که از اول بیاییم خوشبین باشیم. اما با دقت! بی جهت اعتماد نکنیم. اما لازم هم نیست بی جهت نسبت به کسی احساس بدی داشته باشیم!!

به امید روزی که همه ی آدمای روی زمین با هم دوست باشن! اگه خودکامگی ها، غرورها، هوسبازی ها و خودخواهی ها از بین آدمها رخت بر می بست، خیلی چیزای دیگه هم مثل دروغ، تهمت، حقه بازی، بی اعتمادی و ... هم به دنبالش از بین می رفت و اون وقت چه بهشت زیبایی روی همین زمین خودمون داشتیم. اگه حتی تصور کردنش هم جرمه، من دوست دارم که مجرم باشم!!!
*******************************************************************************

< type="text/java" src="http://www.oxinads.com/showbannerjs.php?uid=11693&adid=285">


لینک های طلایی :

بیش از یکسال پیش بود که من اولین رمانم رو به پایان رسوندم. با نام سپیده در تاریکی. خیلی ذوق و شوق داشتم برای چاپ کردنش. اما متاسفانه وقتی با یکی دو تا انتشارات صحبت کردم، که آشنا هم بودن، منو از چاپ داستانم منصرف کردن و خیلی دلسرد شدم. می گفتن همه این ذوق رو اول کار دارن، اما هزینه ی بسیاری رو متحمل می شن و تا بیان جابیفتن، یکی دو سالی طول می کشه. کسی از یک نویسنده ی جوان بی نام و نشان استقبال نمی کنه و اون موقع است که همه ی ذوقشون کور می شه.

رمانم رو به چند نفر داده بودم بخونن که نظرشونو بگن. اغلب نظراتشون مثبت بود و می گفتن چرا چاپش نمی کنی. البته خودم می دونم که اشکالات فراوانی داره و شاید حتی به درد چاپ توی یه مجله ی خیلی معمولی هم نخوره. اما خب دیگه، کار اول بود و خیلی ذوق داشتم. اما هر چی گذشت دلسردتر شدم. انگار هیچ کس براش ارزشی نداشت. هیچ کس کمکم نمی کرد. همه فقط دلسردم کردند. شاید اگه یکی پیدا می شد که کمک می کرد تا من اونو چاپ کنم، الان رمان سوم یا چهارم رو هم نوشته بودم! اولین رمانم نزدیک نه ماه طول کشید. تا همین چند روز پیش هم بعد از اینکه دیگه از چاپش منصرف شدم، دست این و اون بود که بخوننش. چند روز پیش از دست عمه ام به دستم رسید که برام یه یادداشتی هم روش گذاشته بودن. کلا عمه هام رو خیلی دوستشون دارم. چون اخلاق خیلی خوبی دارن و با صفا و با محبت هستن. اگر چه خیلی وقتا توی سراغ گرفتن از ما یا دعوت کردنمون توی مهمونی هاشون، به دلیل یه سری اختلافات عقیدتی و فکری، سستی می کنن، اما هر وقت هم که می بینمشون یا ارتباطی باهاشون دارم، از دیدنشون شاد می شم و به آدم محبت نشون می دن. شاید همون دیر به دیر دیدن ها هم باعث می شه  حرمت ها حفظ بشن و محبت ها همچنان سر جای خودشون بمونن.

عمه ام این یادداشت رو با خط قشنگی برام نوشته بود که من ازش ممنونم:
سلام
دست شما درد نکند مائده جان
این داستان برای شروع خوب بود، اما می دانی که اشکالاتی هم داشت.
بیشتر ازدواج های غلط، با سوختن و ساختن طی می شود (البته در کشور ما) این داستان پایان خوبی داشت.
درس خوبی هم می داد به کسانی که چشمشان به زرق وبرق دنیاست و خوبی ها را نمی بینند.
کمی در توصیف کردن زیاده روی کرده ای.
احوالپرسی های عادی هم لازم نیست نوشته شود که مثلا زن عمو حالشون چطوره و ...
بهتر است دخترها هدفی بالاتر در زندگی داشته باشند. فقط تکیه به ازدواج و شوهر نکنند، کسی را انتخاب کنند که تقریبا با هم در یک مسیر باشند. زندگی فقط عشق بازی نیست.
در پایان به نویسنده ی جوان، تبریک عرض می کنم.

پی نوشت1: این نامه رو نوشتم، چون حس محبتی خاص رو در من نسبت به عمه ام و توجهی که نشان دادند، ایجاد کرد. من کلا از این عمه ام خیلی چیزا یاد گرفته ام. روش زندگی کردن و تربیت بچه ها و ...
ماشالله بچه های این عمه ام، تمامشان افراد بسیار موفقی در فرانسه، امریکا و ایران هستند.
پی نوشت 2: خدا رو چه دیدی!؟ شاید یه روز چاپش کردم یا نه!! شایدم یه روز، دیگه تصمیم بگیرم بذارمش روی سایت تا هرکسی خواست دانلود کنه و بخونه. نمی دونم آینده چطور می شه!


لینک های طلایی :